48. Odmiana rzeczowników - jak rozpoznać RODZAJ

Języki angielski i islandzki dzielą wspólną genezę z Germańskimi językami, jednak różnica pomiędzy nimi jest ogromna. Pod wpływem normandzkiego francuskiego - angielski porzucił prawie wszystkie deklinacje. Islandzki jest więc jego przeciwieństwem.

Przez fleksyjne zakończenia islandzki jest językiem bardzo elastycznym. Pozwalają one bowiem rozróżnić w jakim przypadku pojawia się wyraz w zdaniu. Zmieniają także wymowę wyrazu. Nawet najmniejsze różnice w końcówkach fleksyjnych muszą być wyraźne, choćby nawet ta sylaba nie posiada akcentu.

Europejskie języki, wliczając w to angielski, posiadają pojęcie gramatycznego rodzaju. Język angielski jest jedyny i inny od reszty w tym, że rodzaj dobierany jest logicznie: mężczyzna i samiec są rodzaju męskiego, kobieta i samica są rodzaju żeńskiego, przedmioty martwe - nijakiego.
Jak większość języków europejskich islandzki przydziela rodzaj nie ze względu na biologiczny rodzaj, ale raczej "losowo". W islandzkim są trzy rodzaje: męski, żeński i nijaki. Niepodobnie do niemieckiego, w islandzkim można ustalić rodzaj danego przedmiotu dzięki jego mianownikowi w liczbie pojedynczej. I w przeciwieństwie do np. hiszpańskiego ta odmiana jest o wiele trudniejsza.

Oto najczęstrze końcówki rzeczowników w danych rodzajach:

MĘSKI

Wyłącznie męskie:
-aður
-uður
-ingur
-ungur
-undur
-dómur
-leikur
-háttur
-skapur
-all
-ill
-ull
-ann
-inn
-ingi
-ungi
-ji

Wyłącznie męskie, z małymi wyjątkami:
-ar (sumar, n. - lato)
-ir (móðir - matka, dóttir - córka, systir - siostra, = wszystkie żeńskie)
-ari (altari, n. - ołtarz)

Najczęściej, normalnie:
-ur
-andi

ŻEŃSKI

Wyłącznie żeński:
-ing
-úð
-un
-an
-yn
-und
-urð
-semd
-ja
-ynja
-sla
-átta
-usta
-ka
-ska
-eskja
-fraeði

Najczęściej, normalnie:
-a

NIJAKI

Wyłącznie nijaki:
-al
-að
-ald
-an
-ang
-arn
-in
-erni
-elsi
-indi
-gin
-orð